Capela ardente

Chámase capela ardente^[1] a aquela en que se mantén iluminación permanente por razón do sacramento, ou por mor de conservarse ou acharse exposto nelas á veneración ou relixiosa atención dos fieis, o corpo ou reliquias dalgún santo ou o sarcófago dun príncipe ou outro personaxe.

Na actualidade, as capelas ardentes móntanse tras a morte dun personaxe popular do mundo da cultura, a política ou outros para a veneración dos seus admiradores ou fieis. Organízase antes do funeral descansando na mesma o defunto de corpo presente. Organízanse tanto en edificios relixiosos como noutros recintos amplos como polideportivos, centros culturais e mesmo en cines ou teatros, de forma que o público dispoña de espazo suficiente para a visita.

A capela ardente é un conxunto de ornamentos na súa maior parte luminosos —hoxe en día poden ser eléctricos— utilizados durante un velorio ou funeral e así honrar ao recentemente falecido antes de sepultalo ou incineralo. A capela ardente confórmase xeralmente por dúas filas de tres cirios cos seus respectivos candeeiros, colocados paralelamente a ámbolos dous lados do cadaleito co cadáver do defunto (tamén poden ser catro colocados un en cada esquina do catafalco, isto depende da dignidade); un reclinatorio aos pés do defunto para quen desexen orar; e un crucifixo na parte anterior ao mesmo cadaleito; estes dous últimos elementos adoitan darse en velorios católicos ou protestantes, neste último caso é unha cruz espida.

1. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para capela ardente.